Marjan: “Van mijn moeders nalatenschap wilde ik iets moois laten maken, een tastbare herinnering aan haar om in de huiskamer te zetten, en zo kwam ik uit bij het Glazen Nest in Oldenzaal, die een blauwe, glazen vlinder op een sokkeltje had staan. We hebben het gekocht, maar we dachten tegelijkertijd: zoiets willen we eigenlijk ook wel voor onszelf, voor als wij er niet meer zijn. En als je dat wil, dan moet je dat gewoon regelen. Voor ons is daar helemaal niets beladens aan.”

“We hebben er dus een rood-gele vlinder bij gekocht, en die op een forse steen laten monteren. Als een van ons overlijdt, dan maken we een gat in die bovenkant om de steen te vullen met as. Al het as erin verwerken zal niet lukken, daarvoor is het te veel, maar dat hoeft ook niet van ons: de rest laten we uitstrooien. Boven zee, is het idee: Nico heeft altijd al iets met water gehad, en zelf vind ik het ook een mooie gedachte.”

“De steen blijft in de tuin staan, zolang de ander nog leeft. En wat er daarna mee gebeurt, als we allebei overleden zijn, dat mogen de kinderen beslissen.”

“Hoe de crematie eruit komt te zien? We willen geen kerkdienst, maar een mooie bijeenkomst in het crematorium. En ook geen bloemen, want ik ben zo allergisch als wat. Maar als iedereen een klein steentje zou meenemen met een tekst, zou dat wel toepasselijk zijn.”