Ik spring nog liever in een zwembad met koeienvlaai dan dat ik seks zou hebben. Al sinds mijn eerste kennismaking met het concept seks leek het me vooral enorm smerig. Toen ik seksuele voorlichting kreeg, was het alsof ze over aliens spraken. Ik kon me bijna niet voorstellen dat het ging over de soort waar ikzelf toe behoorde. Klasgenoten die grappige toespelingen maakten op geslachtsdelen, vond ik oervervelend. Ik had daar niks mee.

Aan mensen die wél seksuele gevoelens hebben, leg ik het altijd zo uit: stel je voor dat je een dier ziet aan de kant van de weg dat is aangereden en waarvan de darmen eruit liggen. Onsmakelijk toch? Nou, op die manier heb ik altijd over seks gedacht: ik walg ervan. Wat anderen doen moeten ze zelf weten. Als mijn beste vriend mee zou doen met een gigantische seksorgie, dan zou ik dat gewoon van hem accepteren. Het is alleen dat ik zelf niet blootgesteld wil worden aan naakte lichamen, ontblote geslachtsdelen en seks. Ik ken de fysieke reactie die een man kan hebben wel, maar die ervaar ik als andere lichamelijke ongemakken, zoiets als irritante jeuk: als iets ongewensts.

Toen ik als twintiger een filmpje zag over aseksualiteit, herkende ik dat. Dat was het dus. Een geaardheid, zoals hetero, homo of bi. Niets om je voor te schamen.

Ik las erover op AVEN, een internationaal forum over dit onderwerp, en vertelde het aan een paar vrienden – en nog weer later aan mijn ouders. Bijna iedereen had er begrip voor. Natuurlijk moet je niets tegen je zin in doen, vinden ze. Maar helemaal begrijpen doen sommigen het niet. ‘Als je eenmaal iemand ontmoet,’ zeggen ze bijvoorbeeld, ‘dan gaat dat vanzelf wel over.’

In het verleden heb ik meerdere malen verliefde gevoelens gehad voor vrouwen. Waarom precies vrouwen, kan ik niet verklaren, maar bij mannen gebeurde het gewoonweg nooit. Ik sta best open voor een relatie, om iemand te hebben met wie je alles kunt delen, die jouw eigenaardigheden kan verdragen en dat je elkaar aanvult. Knuffelen zou daar een onderdeel van zou kunnen zijn, als uiting van affectie, maar tongzoenen: gadver, nee, dat niet.

Toch ben ik niet actief op zoek naar een partner. Als single vermaak ik me prima en de kans dat ik in de kroeg of via een datingsite een gelijkgestemde ontmoet, is erg klein, want slechts één procent van de bevolking is aseksueel. Vroeger dacht ik wel dat het misschien tóch kon. Toen zag ik seks binnen een relatie nog als een salade die je bij het eten krijgt: als een extraatje voor degenen die ervan houden. Maar inmiddels zie ik in dat seks een van de dragende ingrediënten is van de hoofdmaaltijd. Je kunt dat niet zomaar weglaten.

Kinderen zijn ook niet aan me besteed. Ik geniet liever van mijn vrijheid. Zo wil ik graag naar Japan, naar Kyoto bijvoorbeeld waar een heel park gewijd schijnt te zijn aan historische films, en in Tokyo wil ik naar de wijken waar mensen erbij lopen als hun superhelden.

Ik kijk graag naar Japanse actieshows als Kamen Rider en Super Sentai. Maar ook fantasy-achtige dingen als The Lord of the Rings en Harry Potter vind ik wel leuk. Daarin ontbreken tenminste misselijkmakend expliciete scènes als die in Game of Thrones. Die serie heb ik wel gezien, maar dan in gecensureerde editie.

Mensen vragen weleens: ‘Hoe weet je nou dat het vies is zonder het ooit geprobeerd te hebben?’ Dan vraag ik wat ze van het idee zouden vinden om een naaktslak over hun tong te laten kruipen. ‘Zie je nou,’ zeg ik dan als ze zichtbaar huiveren, ‘je hoeft niet altijd iets te ervaren om te weten dat je het niet wilt.’ Dan vragen ze meestal niet verder.